Σεβασμός και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ζητήματα ευθύνης θρησκειών
Ορθοδοξία και Ανθρώπινα Δικαιώματα
Τα ανθρώπινα δικαιώματα αφορούν τον
άνθρωπο και τη σχέση του με την κοινωνία και αποτέλεσαν πάγιο κοινωνικό
αίτημα της νεωτερικότητας. Έχουν τις ρίζες τους στις αρχέγονες
ανθρώπινες κοινωνίες και στις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού.
Σχετίζονται με τη φιλοσοφία και τη θρησκεία και απασχολούν σε μεγάλο
βαθμό και τη νομική επιστήμη. Η σημασία τους, ιδιαίτερα μετά τον δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο, εξυψώθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε από ορισμένους η
Οικουμενική Διακήρυξη του 1948 να θεωρηθεί «ιερό κείμενο» και τα
ανθρώπινα δικαιώματα να ανακηρυχθούν σε «παγκόσμια κοσμική θρησκεία».
Οι υπερβολές αυτές προκάλεσαν από
ορισμένους κύκλους διανοητών σκεπτικισμό και κριτική όσον αφορά την
έννοια του δικαιώματος, την ερμηνεία της και το φιλοσοφικό της υπόβαθρο.
Οι εξελίξεις αυτές αποτέλεσαν και αποτελούν πρόκληση προς την Ορθοδοξία
η οποία καλείται να τοποθετηθεί απέναντι στην έννοια των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων τόσο στο θεσμικό επίπεδο όσο και στην ουσία και το
περιεχόμενό τους.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η θεολογία της
πιστεύουν ότι η οριζόντια κοινωνικότητα υπάρχει μόνον σε συνάρτηση με
την κατακόρυφη. Δηλαδή η σχέση με τον πλησίον, ο σεβασμός και η αγάπη
στο πρόσωπό του πηγάζουν από την σχέση με τον Θεό. Ο Θεός έχει στον
άνθρωπο και στην κτίση ολόκληρη τα δικά Του δικαιώματα. Η Εκκλησία
προσεύχεται ώστε ο άνθρωπος να φωτισθεί και να διδαχθεί τα δικαιώματα
του Θεού (Ευλογητός ει Κύριε δίδαξόν με τα δικαιώματά σου). Η Χάρις του
Αγίου Πνεύματος διδάσκει τον άνθρωπο να βλέπει στο πρόσωπο του
συνανθρώπου τον ίδιο τον Θεό, τον σαρκωθέντα Χριστό που πέθανε στον
Σταυρό για να σώσει και τον έσχατο και τον πιο καταφρονεμένο άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου